Restoration of Grote Beek

Overview

Dolina Grote Beek leży na północ od Doliny Zwarte Beek i znajduje się w 3 gminach: Beringen, Ham i Leopoldsburg. Podobnie jak Dolina Zwarte Beek, Dolina Grote Beek jest torfowiskiem, pierwotnie torfowiskiem perkolacyjnym. Znajdziesz tam głównie olchowy las bagienny, ale także części z bardziej otwartymi torfowiskami. Dolina Grote Beek składa się z dwóch dolin strumieni. Z jednej strony jest Grote Beek, który bierze swój początek w wojskowej posiadłości "Kamp Beverlo" w Leopoldsburgu, a następnie przepływa na północ od Beverlo przez Ham i dalej do Grote Nete. Z drugiej strony jest Kleine Beek, która ma swój początek w Beringen i przechodzi na południe od Beverlo. Tutaj łączy się z Laardijbeek, a następnie płynie dalej w kierunku Demer. Dolina Grote Beek obejmuje 230 hektarów zarządzanych i należących do Natuurpunt. Obszar ten jest jednak nadal bardzo rozdrobniony.

Tło

Obecnie Dolina Grote Beek jest raczej nieznanym i "zapomnianym" obszarem. Przyroda jest tam rozproszona na małych poletkach i często pozostaje pod silnym wpływem otoczenia. Podczas II wojny światowej część tego obszaru została mocno zbombardowana, a doły po bombach są nadal obecne w krajobrazie. Po wojnie ten podmokły obszar spontanicznie przekształcił się w olchowe lasy bagienne. W przyszłości chcemy, aby rozwinął się tu duży, przylegający, naturalny obszar doliny, w którym torf może ponownie odgrywać aktywną rolę w łagodzeniu zmian klimatu poprzez magazynowanie węgla zamiast jego emisji, ale także buforowanie wody przed powodziami i suszami.

Cele

W kontekście przywracania przyrody adaptującej się do klimatu ważne jest, aby spojrzeć dalej niż tylko na działki o największym potencjale. W tym przypadku konieczna jest całkowita odbudowa ekosystemu. Przywracamy więc czynniki abiotyczne dużych części doliny, aby umożliwić jej ponowne świadczenie różnych usług ekosystemowych. Dokładniej mówiąc, przywrócimy tu dolinę pod względem hydrologicznym. W tym celu kanały i strumienie zostaną zamknięte, wyrównane lub spiętrzone, aby zapewnić, że woda w głównym obszarze pozostanie na poziomie od 10 do 20 centymetrów poniżej poziomu powierzchni. Wdrożenie tej odnowy hydrologicznej w praktyce wymaga dobrej znajomości systemu hydrologicznego w dolinie strumienia. W tym celu prowadzone są badania ekohydrologiczne.

Działania

W obrębie doliny chcemy odtworzyć dwa siedliska torfowiskowe: Bagiennego lasu olszowego i Torfowisk przejściowych. Bagienny las olchowy jest typem zalesionego torfowiska, charakteryzującego się długotrwałym stagnowaniem wody powierzchniowej lub silnym przesiąkaniem, co skutkuje bogatym podszytem turzyc, nagietka lekarskiego, ... Torfowiska przejściowe charakteryzują się aktywnym tworzeniem torfu. Są one zawsze pod wpływem wody (zarówno opadów atmosferycznych, jak i wód powierzchniowych lub gruntowych). Torfowiska przejściowe stanowią w rzeczywistości przejście między torfowiskami a bagnami lub zbiorowiskami lądowymi i wodnymi. Charakteryzują się złożonym reżimem wodnym i są wrażliwe na zakłócenia. Niektóre gatunki charakterystyczne dla tego typu siedliska to: Mchy torfowce, małe turzyce, bobrek trójlistkowy, bobrek trójlistkowy, arum wodne, trawy bawełniane, pięciornik błotny, ...

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat projektu LIFE Multi Peat w Belgii, odwiedź strona projektu Natuurpunt (głównie w języku niderlandzkim).

.